Dünyaya gelen herkes, doğar, büyür ve ölür.

Bebeklik, çocukluk, gençlik ve yaşlılık yaşamın sürecidir.

Ebeveynlerin eğitim ve gelir  durumuna göre; iyi eğitim alan çocuklar, ileri yaşlarda daha iyi yaşam koşullarına sahip olur. 

Ama, ekonomik zorluklar nedeniyle okutulamayan çocuklar da kısa yoldan hayata atılırlar. 

Bir toplumda her meslekten insan, bir diğer meslekten olana muhtaçtır...Herkes bütün mesleklere birden sahip olamayacağına göre; fırıncının, terziye, terzinin aşçya, aşçının doktora, doktorun, boyacıya, öğrencinin öğretmene ihtiyacı vardır.

Önemli olan hiç kimsenin diğerini küçümsemeden, ama birbirine saygı duyarak dayanışma içinde yaşamasıdır.

Eğitimli, kendini yetiştirmiş insanların oluşturduğu toplumun barış ve huzur içinde yaşaması için de sevgi, saygı, hoşgörü, empati, dostluk ve güven olgusunu geliştirmek çok önemlidir.

Olumsuzlukları ortadan kaldırmak; nefret yerine sevgiyi, vicdansızlık yerine merhamet ve hoşgörüyü yerleştirmek; insanı insan olduğu için sevmek; çiçekleri, ağaçları, hayvanları, doğanın tüm güzelliklerini sevmek; kötülüklere karşı iyilikleri savunmak daha güzeldir ve insanı daha mutlu eden bir duygudur.

Ünlü tiyatro sanatçısı Nilgün Belgün, bir söyleşide:
" Bir insanla tanışıp, sohbet ettiğim zaman onu tartarım. Eğer düşünceleriyle beni aşağıya çekiyorsa ondan uzak dururum. Ama beni mutlu ediyor, yükseltiyorsa dostluğuma devam ederim" demişti. 

Hayatta mutlu olmak istiyorsak; arkadaş ve dostlarımıza dikkat etmeliyiz...
Sürekli eleştiren, hep olumsuz düşünen, insana mutluluk yerine mutsuzluk veren, insanı aşağı çeken insanlardan uzak durmalıyız...

Kendini beğenen, cahil olduğu halde kendini herkesten üstün gören, kibirli, övunmeyi çok seven insanlardan uzak durmalıyız...

Bu insanlar, başkaları için ömür törpüsüdür.

Her insan, hayatta mutlu olmak ister. 
Ailede, çalışma hayatında, evlilikte herkes takdir edilmek, mutlu ve huzurlu olmak ister...
Önemli olan, birbirimizin eksiklerini, kusurlarını görmeden, olduğu gibi kabul etmektir...

Olumsuz yönlerimizi değil, olumlu yönlerimizi görmek; hayata güzel bakabilmektir.

Aksi takdirde, hayatı birbirimize zehir eder ve ömrümüzü kısaltması oluruz.

Hayat, dediğin nedir ki?
Hayat, üç günden ibarettir: 
Biri, dündü; yaşandı... Diğeri yarın; yaşanmadı... Hayat dediğin, bugünden ibarettir... Onu da en güzel şekilde yaşayalım.

Dış etkenler, olumsuzluklar, dedikodular, çekememezlikler, kötülüklerle yaşamımızı karartmayalım; en güzel şekilde yaşayalım. Çünkü bir daha dünyaya gelmeyeceğiz.

Van Gogh, çok güzel bir söz söylemiş:
" Yaşamı sevmenin en iyi yolu bir çok şeyi sevmektir." (*)

Yaşamı kaliteli hale getirmek için;
kendinize idealler, hedefler belirleyin... Onları gerçekleştirince başka hedefler belirleyin.
Kitaplar okuyun, güzel sanatların bir dalı ile ilgilenin... Yabancı dil öğrenmeye çalışın, yeni hobiler edinin...
Mutlu olduğunuz, kendinizi mutlu edecek uğraşılar yapın...
Hayallerinizi ertelemeyin...
Bilginizi başkalarıyla paylaşın, kendinizi ve çevrenizi mutlu edin... Sizin pozitif enerjinizden herkes etkilensin ve mutlu olsun. 

Mutluluk ve mutsuzluk; iyilik ve kötülük bulaşıcıdır. 

Sevgiyi ve iyilikleri çoğaltarak üç günden ibaret olan yaşamın bugününü daha güzel ve anlamlı hale getirelim.

Nikos Kazancakis," Fırçanız var, boyalarınız var, bir cennet resmi yapın ve girin içine" diyor.(**)

Kendi değerimizi ve gücümüzü bilmeliyiz... 

Olumlu düşüncelere sahip olmalıyız ve bugünü en iyi şekilde yaşamalıyız...

Omuzlarımıza ağırlık veren kötü insanları bağışlamak da insanın yükünü hafifletir.

Hayatımızı değiştirecek ve bizi mutlu edecek sihirli kelimeler: sevgi,  iyilik ve bağışlamaktır.

(*) Yaşamak, Sevmek ve Öğrenmek Kitabı
Leo Buscaglıa