Mevlana Celaleddin-i Rumi'nin eseri olan 'Mesnevi'den bir bölümü sizlere sunmak istiyorum.

**

BENLİĞİN ŞIMARTILMASI!

Ten kafese benzer. Girenlerin, çıkanların, insanla dostluk edenlerin aldatmasıyla can bedende bir dikendir.
Bu, " Ben senin sırdaşın olayım" der. 
Öbürü" Hayır, senin akranın, emsalin benim"der.

Bu der ki:" Varlık âleminde fazilet, iyilik ve cömertlik bakımından senin gibi hiçbir kimse yok. Öbürü der ki: " İki cihan da senindir. Bütün canlarımız senin canına tabidir. " O da, halkı kendisinin sarhoşu görünce kibirlenir, elden, avuçtan çıkmaya başlar. Şeytan onun gibi binlerce kişiyi ırmağa atmıştır!

Dünyanın lütfetmesi ve yaltaklanması, hoş bir lokmadır, ama az ye. Çünkü ateşten bir lokmadır! Ateş gizlidir, zevki meydanda. Dumanı sonunda meydana çıkar.

Sen "Ben o medihleri yutar mıyım? 
O, tamahından methediyor. Ben, onu anlarım" deme! 
Seni metheden,(öven) halk içinde aleyhinde bulunursa onun tesiriyle gönlün, günlerce yanar.

Onun; mahrumiyetten senden umduğunu elde edemeyip ziyan ettiğinden dolayı aleyhinde bulunduğu halde, O sözler, gönlüne dokunur, onun tesiri altında kalırsın.
Medihten de bir ululuk gelir, dene bak! 
Medihin de günlerce tesiri altında kalırsın.
O medih canın ululanmasına, aldanmasina sebep olur.

Fakat bu tesir, zahiren görünmez, çünkü methedilmek tatlıdır. Kınamak acı olduğundan derhal kötü görünür. Kınanmak, kaynatılmış ilaç ve hap gibidir; içer, yahut yutarsa uzun bir müddet ızdırap ve elem içinde kalırsın.

Tatlı yersen onun zevki bir andır, tesiri öbürü kadar sürmez.
Zahiren uzun sürdüğü için de tesiri, gizlidir. Herşeyi, zıddıyla anla! Medihin tesiri, şekerin tesirine benzer; gizli tesir eder ve bir müddet sonra vücutta deşilmesi icabeden bir çiban çıkar.

Nefis, çok öğülmesi yüzünden Firavunlaştı. Alçak gönüllü, hor, hakir ol; ululuk taslama! Elinden geldikçe kul ol, sultan olma! 
Top gibi zahmet çekici ol, çevgan olma!
Yoksa; senin bu letafetin, bu güzelliğin kalmayınca o, seninle düşüp kalkanlar, senden usanırlar.

Evvelce seni aldatıp duranlar, o vakit seni görünce " Şeytan" adını takarlar. Seni kapı dibinde görünce hepsi birden  "Mezarından çıkmış hortlak" derler; Genç oğlan gibi.
Ona önce 'Tanrı' adını takarlar, bu yaltaklıkla tuzağa düşürmek isterler. Fakat kötülükle adı çıkıp da zaman geçince bu kötülükte sakalı çıkınca; artık ona yaklaşmakta Şeytan bile utanır.

Şeytan, adamın yanına bir kötülük için gelir; senin yanına gelmez. Çünkü sen Şeytan'dan da betersin. 
Şeytan, sen insan oldukça izini izler, ardından koşar, sana şarabını tattırır.

Ey, bir işe yaramaz adam! Şeytan huyunda ayak direyip şeytanlaşınca senden Şeytan da kaçmaktadır.
Eteğine sarılan kimse de, sen bu hale gelince senden kaçar!

Kaynak:
Mevlana Celaleddin-i Rumi
Mesnevi'den Seçmeler Kitabı