ÖYKÜ

Ali Çulhao?lu

Suriye ordusu, Suriye hükümeti ve Suriye’deki iç isyanc?lar aras?nda gerginlik vard?.  15 Mart 2011 günü e?im Bewar (vatans?z)  Halep’e gitmi?ti.  Onu merakla beklerken ondan gelen telefonun sesiyle irkildim:

“Var?in (?en ülke)’de sava? ç?kt?.” Sesinden korktu?u belliydi. Susuz kalan insan gibi yutkunup duruyordu.

“Ne yapar?z?" diye sordu.

“Ak?am gelince evde konu?uruz,” dedim. Gök gürültüsü patlayan silah sesleri gibi her taraf? inletiyordu.  ?im?ek çakar gibi gökyüzünden bombalar ya??yordu.

Kuca??mda be? ya??ndaki o?lum ?ervan  (sava?ç?) ile dü?üne dü?üne biraz da korku içinde eve gelebildim. Kara haber tez duyulmu?u. ?nsanlar var gücüyle ko?u?turmaya ba?lam??lard?.  Marketlere sald?r?yorlard?. Bewar benden önce eve gelmi?ti. Kederden hop oturuyor, hop kalk?yordu. Sevgili e?im üzüntüden iyice zay?flam??, kurumu? bir a?aca dönmü?tü. Kahramanl?k türküsü m?r?ldan?yordu, dudaklar?n?n aras?ndan. Kabu?una s??m?yor gibiydi.

 Kan ter kalm?? ba??n? bana do?ru çevirdi. 

“Ne yapal?m?” dedi. Bewar 1.60 cm boyunda olmas?na ra?men bir an gözüme ufak tefek çal? gibi gözüktü. Hamileydim. O?lum küçücük el kadard?... Kenarda kö?ede param?z yok.  Bewar çal??may? sevmezdi. Yoksullu?umuz bu yüzdendi.

Kararl?yd?m. “Sava? ç?karsa ç?ks?n,  hiçbir yere gitmiyoruz!” dedim. Gitmiyoruz, dedim ama içime bir s?k?nt? bast?. Evin odalar?nda gezindikçe ruhum eziliyordu.

Gün geçtikçe;  Irak ve ?am ?slam devleti, El Nusra, Türkmen, Dürzi,  Süryani ve Kürt guruplar sava?a dahil oldu.  Nisan 2011 de ortal?k iyice kar??t?. Rusya,  ?ran,  Amerika Birle?ik Devletleri, Türkiye ve ?srail gibi ülkeler s?n?rl? da olsa sava?a dahil oldular. Buralarda kalmak iyice zorla?m??t?.

Vas?tas? olanlar göçmek üzere yola koyuldular. Küçük çocu?u olmayanlar da yola koyuldu. Paras? olan da, olmayan da,  can havliyle Türkiye’ye do?ru k???n amans?z f?rt?nalar?ndan göçen ku?lar gibi ak?n ediyorlard?.  Gittikçe sava? yak?c? yüzünü gösteriyordu. O ara kaos ba?lad?. Bir sürü etnik gurup!  Kim kimin için sava??yordu, ay?rt etmek çok zordu.  Sava? ba?layal? üç ay olmu?tu. Bewar gibi garip sakall? biri ç?k?p geldi. Evimizi ve tarlam?z? al?c? oldu?unu söyledi. Bu bask?c? tav?rd?. Sonradan ?srailli oldu?unu ö?rendi?im ki?iye evimizi,  tarlam?z? mecbur kal?p satt?k. Türkiye s?n?r?ndaki may?nlar sava? ba?lamadan temizlenmi?ti. Oturdu?umuz yer Reyhanl?’ya 50 kilometre kadard?. Art?k param?z vard?. Türkiye’ye gidiyorduk.  Bekle bizi Reyhanl?!    Halep- ?dlib aras? bir yerde oturuyorduk.  ?dlib’e do?ru yürüdük. Y?lan gibi k?vr?lan yol bitmek bilmiyordu. Zeytin a?açlar?n?n aras?ndan yürüdükçe yürüdük. O?lumun tombul ayaklar? yere basmakta ve yürümekte zorlan?yordu.  Bewar onu ta??maktan bitkin dü?mü?tü. Binbir eziyetli yolculu?un ard?ndan nihayet sa? salim idlib’e vard?k.

?dlib’e insani yard?m getiren Türk K?z?lay’?na ait kamyonlara denk geldik. Bizi ald?lar. Reyhanl?’ya sa? salim ula?t?rd?lar. Çocukla yollar? a?mak i?kence gibiydi. O?lumun bacak aralar? yürümekten palazlanm??t?.  Bir de hamile olmak...  ?ansl? olsak da yolculuk korku içinde geçmi?ti.

  Reyhanl?’daki Göç ?daresinde çal??an memur k?z,  bizi masas?na buyur etti.  Geçici kay?t i?lemleri yap?ld?. Otuz gün süreli geçerlili?i olan ön kay?t belgesi verildi. ?lerleyen süre içinde;  geçici koruma kimlik belgemizin verilece?i söylendi.

Her ?ey yoluna girdi dedi?imiz bir günün saatinde taciz ate?i çemberinde kald?k. Sevgili e?im Bewar ‘a kur?un isabet etti.  Uçan toz bulutu gibi havalan?p ard?ndan yere dü?tü. E?im orac?kta can verdi.  Ad? gibi  “vatans?z” olarak bu dünyay? terk etti. Türk makamlar?nca cenazesi kald?r?ld?. O?luma orac?kta s?ms?k? sar?ld?m kald?m.

   Günler sonra tekrar Göç ?daresine u?ram??t?m. Kay?t i?lemlerinden sorumlu memur k?z, ‘’Abla, ma?allah manken gibi olmu?sun’’ dedi. Bu sözünün üzerine beraber gülü?tük. Özellikle boyum ve gözlerim dikkatini çekmi?ti. Birçok yerde ayn? ?eyleri duydu?um için al??k?nd?m.  Sava?ta güzel olman?n anlam? yok. Belime kadar uzayan saçlar?ma bakamam??t?m.

   K?z?lay bize kurulu bir çad?r gösterdi. Ü?üyen bedenlerimizi sarmam?z için battaniye temin etti.  Çad?ra geçince o?lumla derin bir uyku çektik. Sabahleyin o?lumla çad?r çevresini turlad?k.  O s?rada o?lum,

“Anne, babam nerede?” dedi.

Baban öldü o?lum, diyemedim.  Birden çok talihsiz olay ya?ay?nca her ikimize ya?am zor geldi. O?lumun bu durumlara al??mas? kolay olmayacak, diye kayg?l?yd?m.  Buras? toplama kamp? gibi ne ararsan var. ?çimden bir i? bulmak,  düzen kurmak geçti. Yol bilmeden, iz bulmadan nas?l olurdu? Dü?ünüyordum…  Yol gösterenler oldu. Anlad?m ki bu vaziyetteyken bir yere gitmek mümkün de?ildi.   Çad?ra geri döndüm. Çünkü do?umum yak?nd?.  Hayallerimi ertelemek zorundayd?m.

  En az?ndan bir çad?r?m?z vard?. S?cak yemek da??t?m? zaman?nda yap?l?yordu. K?z?lay o?luma ve bana k?l?k k?yafet verdi. Burada rahatt?k. Geçici koruma kimlik belgelerimizi ald?k. ?lk i?im hastaneye gitmek oldu. Hamilelik kontrolü yapt?rd?m. Her ?ey yolundayd?.  K?z?m olaca??n? ö?rendim. 

O?lum ?ervan’a, “K?z karde?in geliyor D?lbirin (yaral? yürek) geliyor,” dedim.

 Benim için müthi? bir sevinçti. Gözümden üç damla gözya?? geldi. Bunu o?luma belli etmemeye çal??t?m.

  Bizden önce gelenlerle tan???p konu?tuk. Halep’ten gelenler de vard?. Sava? herkesin üstüne sinmi?ti. ?nsanlar birbirlerine ak?l dan???yorlard?:

“ Sava? neden ç?kt??”

 “Türkiye’ye niye yönlendirildik?”

Akl?mda yan?t bulamad???m sorular vard?: Konu?tu?umuz insanlar da ayn? sorular? soruyorlard?. En büyük suçumuz bu topraklarda dünyaya gelmekti.  Türkiye sava?a neden girdi? Onu da bilmiyordum. Bildi?im tek gerçek ?uydu ki Türk askeri muharebede aslanlar gibi sava?m??t?.

  Reyhanl?’da ev kiralad?m. Evi boyad?m. Tertemizledim. ?htiyac?m olan birkaç e?ya sat?n ald?m. O gün güne? nazl? nazl? do?du. Çünkü art?k bir evim vard?. O?lum avlusunda özgürce oyunlar oynuyordu. Evimizin soka??nda lokanta vard?. O?lumu al?p lokantaya gittik. Çorbaya att???m baharat?n çoklu?undan garson bizim Arap oldu?umuzu anlad?.  Can?m?z?n çekti?i yemeklerden doyas?ya yedik. Karn?m?z? bir güzel doyurmu?tuk.  Yeme?in üstüne tav?ankan? çaylar içtik.

   Sanc?lar?m art?yordu. K?z?lay’a haber verdim.  Do?um ekibi evimize geldi. Kontrol ettiler.  Hastaneye götürdüler.  K?z?m D?lbirin (yaral? yürek)  dünyaya geldi. Biraz dinlendikten sonra bebe?ime kuca??ma ald?m. Yumuk yumuk elleri vard?. I??l ???l gözleri, hele o yanaklar? elma elmayd?.  Kuca??ma gelince a?lamas? kesildi. Sa? salim do?du?u için çok sevindim. Bir gün sonra evime geri getirdiler. Çok mutluyum. Sevincimden ?a?k?na dönmü?üm. 

  Kom?ular?m do?um yapt???m için bana ziyarete geliyorlard?. Her gelen hediye getirdi.  Hele biri pembe patik getirdi. O kadar güzeldi ki, bakmaya k?yamad?m.  Güzel günlere dair hayaller kuruyor, biraz daha büyüyünce onun ayaklar?n? süsleyecek bu güzel patikler, diyordum.   Geceleri giymem için pijama hediyelerim de gelmi?ti. Ülkemden ayr?ld?ktan sonra yeni yeni adetler ö?reniyordum. ?lk defa çocuk bezi ile tan??t?m. Çama??r makinam olmu?tu.

 K?sa sürede kom?ular?mla kayna?t?k.  Biz onlara, onlar bize gidip geliyorduk. Bu ?ekilde y?llar geçip gidiyordu.

?yi anla?t???m kom?umun biri Ayd?n ili Bozdo?an ilçesindendi.

  Onlar Bozdo?an’a dönme karar? ald?.

“Bizimle gelir misin?” dediler.

Neden olmas?nd?. Birkaç gün Ayd?n’da misafir kald?m. Burada evler ucuzdu. Tek katl? bahçeli bir ev ald?m.  Evin bak?m? yap?ld?. Her ?ey yolundayd?. Bahçemizde kelebekler dans ediyor,  ku?lar ?ark?yla e?lik ediyordu.

   Avlu duvar?m yoktu.  Yeni evime iki kom?u geldi.

‘’Avlu duvar? olmasa da bir ?ey olmaz, çevremiz güvenlidir,‘ ’dedi kom?ular?m?z.  Evim sil ba?tan yenilendi. Mutfak, banyo ve tuvalet tadilat yap?ld?. S?vas? dökülen duvarlar yeniden s?vand?, ard?ndan boyand?, bembeyaz,   harika oldu!

  Avluya köy oca?? yap?ld?.  Pencerelere demirden korkuluk tak?ld?. Çar?? pazardaki fiyatlar al?p ba??n? gidiyordu. Ben de evin bahçesine domates, biber,  patl?can,  salatal?k diktim. Çok da güzel oldu.  Bahçem ?enlendi! Taze so?an, maydanozlar?m boy verdi.  Bunlardan kom?ular?ma bile vermeye ba?lad?m.  Dostluk ve kom?uluk harikayd?.

   Geri dönmek benim için art?k çok zordu.  Orada evim yok,  topra??m yok, çevrem alt üst oldu! O?lum buraya al??m?? ba?lanm??t?. Suriye’ye dönmek istemiyordu.  Orada askerlik yapmak istemiyordu. Biz bural? olduk.  Buraya al??t?k. Türk geleneklerini ö?rendik.  O?lum ve k?z?m art?k Türkiye’de ö?renim görüyordu. Biz Türk vatanda?? olmu?tuk.

 Biz “vatans?z” de?iliz. Bizim vatan?m?z bundan böyle Türkiye…   Ne mutlu Türk’üm diyene!

(*) Bodrum Belediyesi ve K?z?lay’?n düzenledi?i öykü yar??mas?nda; kitap olarak yay?nlamaya de?er bulunan 15 öykü aras?nda yer alan öykü.