ÖYKÜ / ALİ GÖNENLİ

Bir ses geliyordu kulaklarına ancak kolastarın sesinden diğer sesin nereden geldiğini, kimden geldiğini anlamıyorlardı.

-İrbeem (ibrahim) heralda, dedi Döne kadın. İbrahim’in feryadı yaylayı çınlatıyor ancak ağzından -anaaa- feryadından başka bir kelime çıkmıyordu. Taaki babasından azarı yiyene kadar.

-Ne baarıyon len deli dana gibi?

Nefesi tıkanmıştı İbrahim’in. Cümlesini bitirip çamın dibine çöktü.

-Ümmü öldü.

Döne kadının yüreğindeki acıyı tüm yaylayla paylaşmak istercesine haykırdı.

-Yavrıım.

Anasının arkasından İbrahim de koşmak isterken babası kolundan tutup tokadı yanağına yapıştırdı.

-Ne diyon len?

-Yandı. Kazanın ataşı elbisesini dutuşturmuş.

Döne kadına yetişemiyorlardı. Hepsinden önce vardı obaya. Yedi sekiz barakadan oluşan oba komşuları Döne kadının evinin önünde birikmiş bazıları çoktan başlamıştı ağıt yakmaya.

Kızının cansız bedenine kapaklandı. Ardından kucağına almayı denedi yapamadı. Ümmü kızın küçücük bedeninde yanıktan oluşan kabarcıklar, Döne kadının dokunmasıyla patlamış derileri anasının eline yapışmıştı.

-Ümmüüm!.. Yavrıım!.. Ben bu dağlara seni vermeye mi geldim!.. Guzuuum!..

Kimse yanına yanaşamadı Döne kadının. Acısını paylaşmak için bile. Saatler sürdü feryadı. Bayılana kadar.

Beş yaşındaki Ümmü evin büyükleri ağaç kesmeye gittiklerinde, babaannesinin yanında kalıyordu. O gün de öyle olmuş, babannesinin su ısıtmak için koyduğu kazanın altındaki ateş elbiselerini tutuşturmuştu. Yaşlı kadın farkedene kadar tüm elbiselere yayılan ateş küçük bedenini nerdeyse kömüre çevirmişti.

Döne kadının ikinci evlat acısıydı bu. İlki doğumun ertesi günü nefesini vermişti.

Küçük cansız bedeni çok bekletmediler. Beze sarılan cenaze Döne kadın kendine geldiğinde kucağına verildi. Kimseye vermediği yavrusunu katır sırtında Yatağanın Kapubağ köyüne kadar götürdü. Tüm oba onlarla birlikte geldi. Köyde hocanın öncülüğünde küçük bir cenaze merasiminin ardından toprağa verildi.

Dudu kadın yavrusunu toprağa verdikten sonra köyü Meyistan’a geçti. Dağdaki eşyaları getirmek kocası ve çocuklarına kaldı.

Ümmü kızın mezarına anasından başka kimse uğramadı sonraki seneler, babası dahil.