NEVZAT ÇAĞLAR TÜFEKÇİ

Milas Devlet Hastanesi Genel Cerrahi Uzmanlarından Op. Dr. Süleyman Koç, mesleğinin gereğini, hangi coğrafyada olursa olsun, yerine getirmeye çalışan bir hekim. Amacı insanları yaşatmak olan hekimlik mesleğini yer ve sınır tanımadan her koşulda yerine getirmeye çalışan hekimlerimizden birisi.

Op. Dr. Koç, 2019 yılında Somali’de gönüllü olarak görev yapmış, kendi hazırladığı “Çocuklar Aç Uyumasın” projesinin yürütümünü sağlamıştı.  Proje gereğince iyi sağlık koşullarından yoksun Afrika’nın yoksul ülkesinin çocuklarına, hekimlik hizmeti vermeye çalışmıştı.  Doktor Süleyman Koç, 2020 yılında da savaşların yorgun düşürdüğü, milyonlarca insanın içsavaşta yaşamını yitirdiği Senegal'in Casamence bölgesinde 30 yıldır süren bir içsavaşın acılarını yaşayan 500 nüfuslu bir köyde, “Milas Akıllı Köy” projesiyle Temiz Su, Sürdürülebilir Tarım, Yenilenebilir Enerji ve Alternatif Eğitim imkânları oluşturabilmek için görev aldı.

Dr. Koç, 11 ilin yerle bir olduğu, 10 binlerce insanın hayatını kaybettiği, ailelerin yok olduğu, milyonlarca insanın yaşam düzenlerinin bozulduğu deprem bölgesinde görev aldı. Bakanlığın görevlendirmesiyle Hatay Payas'daki Bayraktar gemisinde göreve başlayan Koç, burada oluşturulan seyyar hastanede, diğer sağlık görevlileriyle hastalara tıbbi müdahalede bulunuyor.

“Bugün 14 Mart Tıp Bayramı. O kadar kötülük var ki yazacak ama bugünlük içimi ısıtan hikâyeleri yazmak istiyorum,” diyerek, orada fedakârca görev yapan sağlık görevlilerinin çabalarından güzel örnekleri anlattı.  

Dr. Koç, deprem bölgesinde karşılaştığı, gözlediği sağlık çalışanlarının çabalarını duygusallık içinde şöyle anlattı:

“ZOR ORTAMLARA GÖNÜLLÜ GELEN ÇOK GÜZEL İNSANLAR”

Deprem sonrası binlerce meslektaşım ilk gün gönüllü olarak gitmeyi istediğini bildirdi. Bakanlığın görevlendirmesini beklemeden bölgeye gidenler oldu. Ben de depremden 13 gün sonra bölgeye görevli olarak Hatay Payas'daki Bayraktar gemisinde göreve başladım. Dünyanın değişik zor yerlerinde ve ülkemin farklı afetlerinde görev aldım. Şunu çok iyi biliyorum, bu zor ortamlara gönüllü gelen çok güzel insanlar tanıdım.

Almanya da doğmuş büyümüş, Psikiyatrist olmuş bir hekim arkadaşım, televizyonda seyretmeye dayanamadım diye uyku tulumu, matını alıp nereye gideceğini, ne yapabileceğini bilmeden İskenderun’a gelmiş. 1 hafta boyunca poliklinik odasında yerde yattı. Hekimlik yapmasına izin verilmediği için diğer Psikiyatrist arkadaşlarına şoförlük yapıp, onları kamptan kampa, daha çok depremzede görsünler diye, öyle gönülden çalıştı ki bu ülkenin ekmeğini yiyen, suyunu içen, havasını soluyan milyonlarca insandan daha fazla bu toprağın insanıydı.

İNSANA DAİR UMUTLARI YEŞERTENLER!

Devlet görev vermedi diye evinde küçük çocuğunu bırakıp gelmiş arkadaşım, okulda öğrencilerini, ailesini bırakıp gelmiş öğretim üyesi arkadaşım, senelik izinlerini kullanarak depremzede halkımıza psikiyatrik destek için koşarak gelmişlerdi. Öyle gönülden çalıştılar ki onlara sevgi ve saygı duymamanız imkânsız. İki kadın, kapısı kapanmayan bir dolmuşta uyudular.

En acı hikâyelerin tanığı çocuk Psikiyatrisi arkadaşım, bir günde 4,5 farklı yerde çocuklara ulaşmak için nasıl bir mücadele etti size anlatamam. Bir gün bile yorgun, yılgın görmedim en acı hikâyeleri içinde biriktirirken. Ne zaman gidiyoruz tekrar diye soruyor bu aralar.

Gemide beraber çalıştığım çok kıymetli hekim ve sağlık personeli arkadaşlarımı başka bir gün anlatırım.

İnsana dair umutlarımı yeşerttiğiniz için hepinizi sevgiyle kucaklıyorum, bu hikâyenin kişilerini. Yüreğinde insan sevgisi olan tüm hekimlerin 14 Mart Tıp Bayramı Kutlu Olsun.