''Hayatla ilgili yanlış fikirlere sahip olan insan sayısı gün geçtikçe artıyor, çünkü koyunlar gibi hastalığı birbirlerinden kapıyorlar'' (Diogenes )

Sağlıklı, mutlu ve özgür bir şekilde yaşamak için gerekli olan ihtiyaçlar sıralamamızı neye göre belirliyoruz.

Gerçekten biz istediğimiz için mi, onlar olmazsa mutlu olmayacağımız için mi?

Lüks tüketim, lüks arabalar, lüks binalar bizi kötü hastalıklardan koruyor mu, daha genç kalmamızı sağlıyor mu? Eee o zaman niye bu lüks tüketim düşkünlüğü!

Kapitalist piyasa düzeni öyle bir sistem kurmuş ki bizim ihtiyaçlar sıralamamızı kendi zenginleşme önceliğine  göre yapıyor. 

Bizim önceliklerimizi biz değil o merkezler belirliyor. Yani öyle bir gösteriş, imaj, reklam çalışmalarıyla temel ihtiyacımız olmayan şeyleri, sağlığımıza, mutluluğumuza asla katkı sunmayacak şeyleri ihtiyaçlar sıralamamızın başına yerleşiyor. 

Bizi böyle tüketime alıştıran, lükse alıştıran gösteriş meraklısı haline getiren piyasa kültürünün arz-talep mantığı ve zamanla egemenlik kuran kapitalist tüketici kültürüdür. 

Neden sıradan yiyip içmek, küçük evlerde yaşamak, sade giyinip süslenmek, daha çok düşünmek, özgür olmak, şiir okumak, felsefe yapmak, yürüyüşlere çıkmak, evimizin önündeki küçük bahçelerle uğraşmak yetmiyor mu, o zaman insan mutlu olmuyor mu, acaba?

Bu ağaçlar, bu yeşil açık alanlar, bu toprak, bu sular azalırken; bu devasa binaların, arabaların, şehirlerin göbeğine göbeğine kurulan AVM'lerin çoğalması ve çocuklarımızın giderek oralara hapsolması daha mutluluk verici mi?

 Merak ediyorum, insan kuru kalabalıklarda, araba yığınları arasında, beton binaların içinde daha mı rahat nefes alıyor, daha mı özgür oluyor?

Son bir söz:

 ' Lüks tüketim arzusu bizi kılıçtan daha çok eziyor ' (Montaigne )