Bütün değerlerimiz gibi dini bayramlarımız da  eski önemini kaybetti. 

       Çocukluğumuzda Kurban Bayramı'ndan bir hafta önce, bütün mahalleli kurbanlığını alırdı. Her evden koyunların, koçların ve keçilerin sesleri duyulurdu. Rahmetli babam bir hafta veya üç gün önce kurbanlığı getirir, biz de evin küçükleri olarak koyunu elimizle beslerdik. Kurban Bayramı'nın ilk günü kurban kesileceği zaman biz saklanırdık. Kurbanlık hayvanla kurduğumuz sevgi bağı nedeniyle kesilmesini istemezdik. Tüm itirazlarımıza ve ağlamamıza rağmen kesilmesine engel olamazdık. Bayramlık giysilerin, ayakkabıların sevinci ile kurbanların kesilmesinin üzüntüsü birbirine karışırdı. 
       Mahallemizin çocukları olarak her evin kapısı çalınır, komşuların elleri öpülür; bayram şekerleri ve paralar ikram edilir. Kim çocuklara para verirse o komşu daha çok sevilirdi. Her çocuğun elinde bir naylon torba, içinde para ve şeker biriktirilirdi.            
       Kurban Bayramı'nda mahallenin her tarafını et kokusu sarardı. Kurban kesmeyen tanıdıklar için etler pay edilir ve dağıtılırdı. Bu arada Türk Hava Kurumu'nun arabası beklenir ve tüm mahalleli olarak kesilen  kurbanların derilerini makbuz karşılığında görevliye verirdik. Bayramın ilk günü annem et ve ciğer kavurma yapar, ailece hep birlikte iştahla yerdik. 
       Bayramın ilk günkü telaşı ve yorgunluğu geçince ertesi günü  komşular ziyaret edilirdi. Herkes bayramlık giysilerini giyer, yaşça küçük olan komşular büyüklerini ziyaret ederlerdi. Babam, babannem ve  annem yaşça büyük olduğundan komşular hep bize bayramlaşmaya gelirlerdi. Gelenlere çay, kahve, pasta ve börek ikram edilir, komşularla keyifli sohbetler yapılırdı. 
       Ertesi günü akrabaları ziyaret için köye  gidilirdi. Bu bayram ziyaretleri anneannem ölünceye kadar devam etti. 
       Bayramlarda  komşu ve akraba ziyaretleri  pandemi döneminde  bıçak gibi kesildi.     
       Günümüzde çalışma ortamında bunalan insanlar aileleriyle bile bayramlaşmadan tatile gidiyorlar. Artık bayramlar;  büyüklerin, akrabaların  ziyaret edilmesi yerine tatil yapılacak günler olarak görülmektedir. 
       Maddi durumu iyi olanlar günümüzde kurban kesse bile, kesmeyenlere doğru dürüst et vermiyor ve dolabına koyuyorlar. 
       Zamanlar değişti, gelenekler değişti. Aileler, emekliler yoksullaştı ve artık kurban kesemez hale geldiler. Hatta torunlarına ve komşu çocuklarına bırakın para ve mendil vermeyi, şeker bile veremez hale gelindi. 
       Örf, adet, gelenek ve görenekler değişti...
       Yardımlaşma, dayanışma, vicdan, sevgi, saygı, güven, hoşgörü kalmadı...
       Bizi biz yapan değerler yok oldu...
       Eski bayramların güzelliği ve 
coşkusu yok oldu.
       İnsanlarımızın insanca yaşayabilmesi için ekonomik yönden iyileştirilirse, bayramlara, gelenek ve göreneklere sahip çıkılır, yaşatılır. 
       Geleneklerin yaşatılması, yaşamın güzelliğine, huzur ve mutluluk dolu günlere kavuşmak umuduyla. 
       Herkese iyi bayramlar dilerim.