![]() |
Tweet |
ARİF ERKEK(*) / ŞİİR
Yoğun bakımda ölünce, yakınını sordular
Ölüm kâğıdını elime verdiler
Raziye’nin yattığı Fethiye Hastanesi denizin başında
Benim de gözüm kalmadı toprağında taşında
Acılar zor geldi bana yetmiş yaşında
Uğruna şiir yazdım mezarı başında
Aklıma geldikçe, lokmalar boğazıma dizilir sofra başında
2018 Mayıs gelince, mezarını yaptım
Üzerini çiçeklerle donattım
Zalim kader ben sana ne yaptım, beni yalnız bıraktın
Geceleri uyku girmez oldu gözüme
Baş koyduğum yastık, diken oldu yüzüme
Dostun olmayınca, inanma gafil olanın sözüne
Dünya dediğin bir devrandır, hiç durmadan döner
İnsanoğlu üzerinde bir ışıktır, kâh yanar kâh söner
Sevenlerin olmayınca Dünyada, yaşamak neye yarar
Hayatta doğru-yanlış ne yaptıysan
Mahkeme-i Kübrada verilir karar
4 Ağustos 2018, erken kalktım, düştüm yola
Kırkpınar’da verdim mola, kahvaltı yaptık, öğleyim köfte ayran kola
Su çıkıyor taşın dibinden, buz gibi soğuk
Ben de oldum belediyeye konuk
Söğütlerin altında şiir yazıyorum yüreği yanık
O gün yağmur yağdı, rüzgâr esti serin
Yazmakla bitmez benim dertlerim
Bir su içtim bakır tas ile
Benim de ömrüm bitiyor keder ile yas ile
Akdağ’ın başına çıktım yayan
Yemek yaptım tuzu yok yavan
Benimle derdini paylaşacak yok,
Dayan yüreğim dayan
Boğaziçi dediğin iki vadinin arası
Yetmiş yaşında eşimi kaybettim ağlar gezerim
Acep yok mudur çaresi,
Orada bir hanım gördüm adı Medine
Halimi söylesem çare olur mu derdime
O da eşini kaybetmiş yüreği yaralı
Acep var mı ola benim gibi bu dünyada bahtı karalı
Bağlıağac’ın dağlarından yollarından geçtim
Soğuk soğuk sularından içtim
Tarlalarında çift sürüp ekin biçtim
Yetmiş yaşından sonra çaresiz dertlere düştüm
Rızık toplamak için diyar diyar koştum
xxx
(*)1946 yılında Fethiye Bağlıağaç köyünde doğdu. İlkokulu Bağlıağaç köyünde okudu. 1965 yılında evlendi. 8 çocuk babasıdır. 2017 yılında eşini kaybetti. Bağlıağaç köyünde yaşamını sürdürmek