MELDA OMAY / DATÇA

Peki günün haberi ne diye sorarsanız, haber şuydu. Hava sislidir, bir cumhurbaşkanı kazada ölmüştür, komşu ülkemiz İran’ın cumhurbaşkanı sisli puslu hava marifetiyle dünya değiştirmiştir. Peki madem diğer iki helikopter niye düşmemiştir? Bu Ortadoğu coğrafyasında her şey mümkündür. Sokak gazetecilerinin derdi zoru koordinat bulmak mıdır? Hem öyledir hem değildir. Yerel dünyanın yerel gazetecisi, öööle koordinatla filan değil, mavi çöp kovasından sola, ardından Şaban abinin evinden yukarı, ikinci soldan sağa. İşte o ev. Ben buraya ilk geldiğimde posta zarflarının üstünde aynen böyle yazardı. Postacı eve hiç gelmez, sokakta beni görünce Özdamaaaaaar derdi, asla vaz geçmedi soyadımla seslenmekten, soyadım değişeli 14 sene oldu abi diyorum, gülümsüyor. Biliyorum ki ben bu soyadından kurtulamayacağım, gerçi o postacı da yakında emekli olunca benim second soyadımı hatırlayan kalmayacak. Ne gam, soyadının sahibi Vietnam’da zaten. Akbelenli dostlar epey güldülerdi uzuuun bir yol esnasında, senden kurtulmak isteyen kıta mı değiştiriyor demişlerdi. Yaw o kadar da değil dedimse de gülüp geçildi işte. Bir de bakarsın ki Mr. Özdamar karşıma çıktı Datça’da, bi bira içicez artık. İki olmaz, bira içemiyorum gari, yaşladım demek. Dönüp dolaşıp yaşlanmaktan bahsediyorum farkında mısınız? Meraklı abla emojisi.

Hava acaip puslu, neyse ki ben pek helikoptere binmem, keh küh. Hatta ömrümde hiç binmedim. Eve dönerken hava 33 dereceydi!!! Mayıstayız yahu, bu kadar pus varken bir saatcik yağmur yağsaydı bari. Evde hava şahane, ne kadar sürer bilinmez, keşke evdeki hava gibi olsa tüm Datça. Sıcak günler gelecek, biz de katlanacağız. İşimiz bu, katlanmak. Futbol camiası da karman çorman. Bu yazının işine ne? Maalesef bunu da yazmak bize düştü.! Biraz havuza girsem, havlumu sersem, kendimden geçsem… Antakya’da dert çok yine. Duydunuz mu? Çalışanlara kadro verilmediği gibi, direkt işten atıldılar. Devlet bize sahip çıksın diyorlar. Engelli bireyler de işten atılıyor. Gram altın 2500 lira olmuş, engellileri düşünen kim? Onlar da evleniyorlar, onlar da çalışıp biriktirmek istiyorlar, konteynerlar yeni yeni kuruyorken, selden henüz kurtulmuşken hayat devam ediyor. Çok mu oldu diyorsunuz deprem olalı? Yakınlarını kaybedene zaman hiç geçmez ki. Ben hala Marmara depreminin yıkıntıları altındayım. Anneciğim her küçük sarsıntısında kapı altında saklanırdı, bizi de saklardı rahmetli. Adapazarlıyız biz, deprem tecrübeli insanlarız. 0 zamanlar 72 yaşında olan en büyük dayım; ömrümde 5 yıkıcı, ölümlü deprem gördüm demişti. Uzun boylu, gösterişli bir Boşnak erkeği olarak 99 depreminde onlarca ölü beden çıkartmıştı yıkıntıların arasından, hiç sağ çıkartamadım diye ağlıyordu 10. Günde. Duygusal erkekler cennetidir bizim aile. Eski Türk filmlerinde hep ağlarlardı. Neyse çok uzatmadım dimi? Deprem konusu uzadıkça acıtır!

Pekiiii iyi bir haber vereyim size. Şaşırtıcı ama gerçek. Yeni belediye iyi bir başlangıç yaparak Kumluk ve Sevgi yolundaki masa/sandalye/şezlong işgaline en azından düzenleme getirdi. Bugün bisikletle oradan geçtim, ne yalan söyleyeyim gayet temiz, düzenli, oturulası olmuş. Umarım yaz gelince masalar denizin içine konulmaz tekrar. Yaşayıp göreceğiz. Tarif mi istiyorsunuz? Şöyle ki; kıyı kenar çizgisinden itibaren bir havluluk yer bırakılmış, oraya istenirse sandalyenizi yerleştirin, isterseniz havlunuzu serin, yanınızda getirdiğiniz yiyecek içecekleri tüketin dayak korkusu olmaksızın. Ayrıca geri plandaki masaların arasından deniz kenarına rahatça yürünülebiliyor. Çocuklu ailelere memnuniyetle duyurulur. Çocuklu aile bolca para harcar, çocuk bu, dondurma ister, hamburger ister, cips diye tutturur. Ben alışveriş merkezinde de çalıştım metropolde iken, sırf çocuklar için etkinlikler düzenler, AVMmizin bol para kazanmasını sağlardık. Kumluğun tamamının cirosunu beşe katlardık. Müşteri profilini iyi bileceksin, reklam/pazarlama sektörü iktisat ilmini iyi bilir, bilimsel çalışır. İktisatçı bir kullanıcınız olarak bedavadan size ciro arttırıcı yöntemler önerebilirim. Hem siz hem müşterileriniz, hem belediyemiz hem turistimiz yüzleri gülerek kıyıda kulaç atar. Ayrıca kumdan kale yapmayı da bizim kuşak iyi bilir, kumdan kale yapma yarışması düzenlesek KIYIDAYIZ grubu 17 ayrı sahil beldesinde eşzamanlı bu yarışmayı düzenlese olay olur olay! Parlatırız alimallah. Datçalı esnaf artık bizimle çalışmanın onlara daha faydalı olacağını, aksi halde caaaanım sahilleri ister istemez büyük sermayeye bırakacaklarını bi anlasınlar artık. Bugün elele vermezsek sonrasında elimizi dikenli tellere bol bol çizdireceğiz gari. Kaybet kaybet ilişkisi üretir ve son noktayı koyarız. Hadi Datçalılar ellerimizi, güçlerimizi birleştirelim ve KAZAN KAZAN diyelim. Sonuç muhteşem olur. Ben diyorsam olur.

Sorunlar bütüncüldür. Sahiller kaybedince tarım da kaybeder, minicik bir sektör olan hayvancılık da kaybeder. Kazanmak için ister istemez sınıfsal bakacağız olgulara. Deneyin şaşırırsınız, hadi bir kez deneyin. Ne kaybedersiniz? 30 Mayıs Perşembe günü yat limanı davası için bilirkişi heyeti gelecek, hadi katılsanıza, yat limanı projesinde yer alan ve Datça yereline beş kuruş bırakmayacak bu projeyi merak bile etmiyorsanız, hep biz mi savunacağız Datça’yı? Küçük esnafın temsilcisi olan Esnaf Sanatkârlar Odası da bizimle aynı fikirde çok şükür. Bundan sonra büyük sermayeye bırakacak mısınız Datça’yı? Biz bırakmayacağız!!! Biz Datça’yı savunmaktan asla vaz geçmeyeceğiz. O entel-dantel diye aşağıladığınız küçücük emekli aylıklarından başka bir şeyleri olmayan bizler. Bir havluluk minik alandan nerelere geldik? Dedim ya bütüncüldür bu işler. Datça’yı sevmek dünyanın en güzel eylemidir.
Melda the Datçasever.

21.05.2024/Datça/Melda Omay