MELDA OMAY

BU yazıda size bir kitap önerisi verebilirim. Gözyaşları içerisinde. Niye ağlamaklıyım? Yeterince okumuyorum, derdim budur. Son okuduğum kitap Kuru Kız. Ayfer Tunç yazmış. Onun bir kitabı daha vardı. Bir Maniniz Yoksa Annemler Size Gelecek. Bizim dönemi anlatan bir kitap idi. Ciddi kocaman ciltli bir kitaptır. Biz emekliler haklıyız kazanacağız dedik bugün meydanlarda, isteklerimizi sıraladık. Vazgeçmiyoruz bize dayatılan anti demokratik hallerden. Açlığa mahkûm edilmeyi kabul etmiyoruz. Bu güzel kitap bizi bize anlatır. Okurken gözyaşları içinde kavruluruz. Yürüyüp gideriz hep beraber. Büyüyüp bana sorun, emeklilerin saf istemlerini bağırdık birlikte. Kolumuzun altında bir dosya yoktu. Elimizde gösterişli bir küpe, yok yok şey kolye/yüzük yoktu. Anketler yapıla ey ahali. Hava sıcak, dondurma gerek. Ciddi pahalı her şey gibi dondurma da. Bu aralar evden çıkmıyorum. Sıcak hava etkiliyor da esas para harcamıyorum evde. Covid zamanı gibi her şey. EVDEKAL hala özellikle devletten gelen kâğıtlarda EVDEKAL damgası var. Epeydir hepsinde Cumhuriyet Savcılığı kovuşturmaya yer yok cevabı geliyor. Yazık onca sayfalık emeğe, masrafa. Polisler bizden ifade alırlarken bir dolu işimiz var, yazık sizinle uğraşıyoruz diyorlar. Dışarda denizden toplanmış mülteciler ifade için beklerken biz alıyoruz vakitlerini. Çamaşırlarını, üst başlarını POLİS engellerinin üstünde kurutuyorlar. Koskoca dünyanın koskoca dertlerinin küçük bir yansıması şirin ilçemiz Datça’da da tezahür ediyor.

Peki üstelik ne?  Diğer ihtimaller ne olacak. Olacak mı? Düşüneyim biraz.

Yaklaşık on gün sonra… Fip hastası olan kedimiz Pırpır bu sabah 11 civarı gitti öbür diyara Ağlayıp duruyorum. Ölüm Allahın emri, ayrılık olmasaydı… Çok özleyeceğim onu, onsuz uyumayı bakalım nasıl becereceğim? Bizim saatimizle 16:00 gibi kızım uyanacak, ona nasıl söyleyeceğim? Kızım ben anamı, babamı, kardeşimi ellerimle gömdüm, öncesinde bir dolu kedi de gömdüm. Yeter ama ölmesin gari canlılar desem de çok üzülecek. Tıpkı anemin hep dediği gibi üç gün yatak, dördüncü gün toprak. Alıştırak gitti. Hava kararırken gömeceğiz onu. Nisan geldiğinde ziyaret edebileceği bir mezarı olsun diyorum. BU kısa süreçte bana yardım eden herkese teşekkür ederim. Veterinerlerimiz Ali Bey, Merve hanım, her sabah iğneye gelen Belediye veterinerimiz Cansu hanıma, hafta sonu iğne vurmayı üstlenen Veterinerlik öğrencisi Kaan kardeşime, bana araç desteği sağlayan arkadaşlarıma… Maddi manevi destek ihtiyacıma karşılık veren herkese en içten duygularımla teşekkür ediyorum. Bu gece çok zor geçecek benim için, ben Pırpır olmadan nasıl yaşayacağım?

Akbelen ormanında acımasızca kesilen canlara üzüldüğüm günler geliyor aklıma. Bitki, hayvan hepsine kardeşlik duygularımla…

Değerli okurlar, can kardeşler çok üzgünüm, daha uzatamayacağım yazıyı. Hepinize ölüm dışı mevzular diliyorum. Bi tek ölüme çare yok. Bundan sonra yazar mıyım inanın bilmiyorum. Elim ayağım titriyor.

Melda the meleğini kaybeden

06.07.2024